ترور شخصیت انبیا (قرآن)ترور، عمل تهدیدآمیز و ناگهانی از پیش برنامه ریزی شده که به قصد کشتن فرد یا افرادی معمولا سرشناس یا برای ایجاد رعب و وحشت در دیگران صورت می‌گیرد. ۱ - تهدید و ترور انبیاترور شخصیت انبیای الهی از سوی مخالفان و دشمنان، با نسبت دادن جادوگری و جنون به آنها است: کذلک ما اتی الذین من قبلهم من رسول الا قالوا ساحر او مجنون. این گونه است که هیچ پیامبری قبل از اینها بسوی قومی فرستاده نشد مگر اینکه گفتند: «او ساحر است یا دیوانه!» ۲ - دیدگاه آیت‌الله مکارمدر آیه ۳۹ همین سوره خواندیم که فرعون در برابر دعوت موسی علیه‌السّلام به سوی خداوند یکتا و ترک ظلم و بیدادگری، موسی را متهم ساخت که او ساحر یا مجنون است، این نسبت که از سوی مشرکان به پیامبر اسلام صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم نیز داده می‌شد برای مؤمنان اندک نخستین، بسیار گران بود، و روح پاک پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم را آزرده می‌ساخت. آیات مورد بحث برای دلداری پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم و مؤمنان می‌گوید: تنها تو نیستی که هدف این تیرهای زهرآگین تهمت قرار گرفته‌ای اینگونه است که هیچ پیامبری قبل از اینها به سوی قومی فرستاده نشده مگر اینکه گفتند: او ساحر یا دیوانه است (کذلک ما اتی الذین من قبلهم من رسول الا قالوا ساحر او مجنون). آنها را ساحر می‌خواندند زیرا در برابر معجزات چشمگیرشان پاسخی منطقی نداشتند، و مجنون خطاب می‌کردند چرا که همرنگ محیط نبودند و در برابر امتیازات مادی سر تسلیم فرود نمی‌آوردند. بنابراین نگران نباش و غم و اندوه به خود راه مده، و بر استقامت و پایداری و صبر و شکیبایی خود بیفزا که این گونه گفته‌ها و نسبت‌های بی اساس همیشه در برابر مردان حق بوده است. ۳ - دیدگاه علامه طباطباییاین آیات خاتمه سوره است، و در آن به همان مطالبی که سوره با آن آغاز شده بود برگشت شده، که همان انکار معاد مشرکین و معارضه با مقام رسالت با سخنانی مختلف بود، و سپس ایشان را به روز موعود تهدید می‌کرد. کذلک ما اتی الذین من قبلهم من رسول الا قالوا ساحر او مجنون، یعنی: مطلب از این قرار است که قبل از این قوم هم هیچ رسولی به سوی مردم نیامد، مگر آنکه یا گفتند ساحر است، و یا گفتند مجنون است. و بنابراین، کلمه کذلک، نظیر خلاصه گیری از مطالب قبل است که گفتیم معاد را انکار می‌کردند، و با رسالت رسولان با سخنانی مختلف مقابله می‌نمودند. و جمله ما اتی الذین من قبلهم، بیان است برای کلمه کذلک. ا تواصوا به بل هم قوم طاغون، کلمه تواصی، به معنای این است که مردمی یکدیگر را به امری سفارش کنند. و ضمیر به، به قول بر می‌گردد و استفهام تعجبی است و معنای آیه چنین است که: آیا این امت‌ها به یکدیگر سفارش کرده بودند، و هر امتی که قبلا بوده به امت بعدی خود یاد داده و سفارش کرده که او هم همین حرفها را بزند؟ نه، ولیکن همه این اقوام طاغی بودند، و این حرفها زائیده طغیان است. ۴ - پانویس
۵ - منبعمرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۷، ص۵۳۱، برگرفته از مقاله «ترور شخصیت انبیاء». |